Hoi An en Hue

Vliegen van Ho Chi Minh City naar Da Nang duurt maar een uur. De avond voor vertrek ontving ik een mailtje dat de vlucht 2 uur vertraagd was en de ochtend daarop nogmaals een mail. De vlucht zou pas 4 uur later zijn. Balen!, maar gelukkig zaten we nog in het hotel en konden we de kamer aanhouden. Daarom heel rustig in het hotel bij het (rooftop, prachtig!) zwembad gewacht. Zonder verdere vertraging vertrokken.

In Da Nang stond een auto klaar om ons naar het hotel in Hoi An te brengen. Door alle vertraging kwamen we pas in donker in Hoi An aan. En zie daar de eerste echte lichtpuntjes van die dag: lampionnen, heel veel lampionnen. De hele stad, de hotels en restaurants, bruggen etc, allemaal versierd met lampionnen.
Hoi An is de stad van de lampionnen. Het autovrije centrum is een verademing ten opzichte van de drukte in andere Vietnamese steden. Na zonsondergang gaan de lampen aan en is het centrum een en al lichtjes. En toeristen, heel veel toeristen. Op de Japanse brug die de beide stadsdelen verbindt is het drukker dan de Kalverstraat op Koningsdag. Maar de sfeer is prima. De oude stad van Hoi An is afgesloten voor verkeer en op bepaalde tijden ook voor scooters. Dan is het heerlijk slenteren door het stadje. Er is bovendien ook genoeg te zien en te doen. We hadden voor 5 dagen een hotel geboekt, maar hebben besloten om er maar een paar dagen aan toe te voegen. Het bevalt hier prima.

Alleen het weer liet het de eerste paar dagen afweten. Slechts 23 graden en een beetje motregen. Deze temperatuur zijn we niet meer gewend, gewoon koud voor ons gevoel! In het restaurant waar we ’s avonds (binnen!) zitten loopt ook het personeel met een dikke trui of met een jas aan. Het meisje dat de bestelling op kwam nemen, had zelfs haar capuchon op. Dit tafereel was echt een foto waard, maar helaas ben ik vergeten hier een foto van te maken.
Het zwembad bij het hotel lag er ook zeer verlaten bij. Jammer,

Hoi An staat bekend om de tientallen goede kledingzaken waar je pakken, jurken of andere kleding kan laten maken. De prijzen variëren van ‘heel goedkoop’ tot ‘niet zo duur’. Voor een goede prijs kan je jouw kleding op maat laten maken. Kleding laten kopiëren gaat nog gemakkelijker. Exact nagemaakt, ’s morgens brengen en eind van de middag klaar. Uiteraard hebben Sonja en ik allebei een kledingstuk laten namaken. Weliswaar in andere kleuren, maar in een woord: geweldig! Niet van echt te onderscheiden. En niette vergeten, een paar prachtige rode schoenen voor mijzelf.
Naast de kledingzaken stikt het hier ook van de winkeltjes met leren spullen, vooral tassen en schoenen. En uiteraard ook op maat gemaakt. Elke shop heeft tig soorten leer in tig-tig kleuren. Alleen al een kleur of type kiezen kost een uur. Het is helemaal te gek als je ’s morgens nog met je voeten op een stuk papier staat waarop je maat wordt afgetekend en dat je nog voor het avondeten met een paar op maat gemaakte schoenen de winkel uit loopt.

Natuurlijk zijn er hier in Hoi An ook stoplichten. Slim genoeg hebben ze speciaal voor de toeristen een gebruiksaanwijzing bij de stoplichten. Groen betekent “I can go”, Oranje is ook “I can go” en Rood is “I still can GO”. Dus vooral bij rood licht uitkijken voor de scooters!

Tot een aantal jaren geleden was het strand in de buurt van Hoi An een echt mooi zandstrand. Ja natuurlijk zijn wij er naar toe gefietst. De fietstocht door de uitgebreide rijstvelden was heerlijk, maar het strand was inderdaad niet best. Het is nog slechts een smal strookje dat direct overgaat in diep zeewater. Niet echt een lekker strand voor zwemmers.

Een van de beste lunches hadden we we bij een stalletje genaamd Greek Souvlaki. Bij een jong meisje dat heel minutieus het eten klaarmaakte. Alles zelf vers gemaakt, zelfs de pita broodjes werden voor onze ogen vers gebakken. Ik denk niet dat er ergens een Grieks restaurant is dat souvlaki op haar manier zal bereiden, maar wij hebben gesmuld! We zijn daar zelfs twee keer naar toe gegaan.
In Vietnam hebben ze echt heerlijke koffie. Lekker sterk! Na Laos en Cambodja een verademing om weer goede koffie te drinken. Toevallig runde de receptioniste in ons hotel ook een koffieshop. Daarbij was ze super vriendelijk en heeft ons erg geholpen met vele suggesties voor de tijd in Hoi An. Alle reden om in haar koffieshop even een paar bakkies te doen. Werkelijk voortreffelijke koffie! Hoi An is van na af aan zeker een van onze favoriete plekken in Vietnam!

Vanuit Hoi An zijn we met een private car naar Hue gegaan. De temperatuur is gelukkig weer normaal, zo rond de 30 graden. De toeristische route langs Marble Mountain (een klein berggebied met marmergroeven), over een bergpas en langs een vissersdorp. Bij Marble Mountain zijn we nog even gestopt bij een werkplaats waar ze marmeren standbeelden maakten. Uit hele grote blokken marmer, enkele zelfs 4x2x2 meter werd met slijp- en zaagmachines de grove vorm gehakt en daarna met de hand nabewerkt. Leuk om te zien.

De rest van de trip was mooi, maar verder niet zo bijzonder.
Heel bijzonder was wel de hartelijke ontvangst in het hotel in Hue. Echt supervriendelijke mensen, die met heel veel kleine dingen proberen om het de gasten zo comfortabel mogelijk te maken.
Een welkomstdrankje hadden we meer gehad, maar daarbij een lekker koud handdoekje en een schaaltje fruit, maakt het toch meer bijzonder. Ze stelden zich voor als Gerrie, Micheal, Jerry en Mimi (ik denk niet dat dat hun Vietnamese namen zijn :-). Zodra wij van een wandeling, fietstochtje of zoiets terug kwamen in het hotel stond er thee of heerlijk vers geperst fruitsap voor ons klaar. En ook elke keer weer een koud handdoekje. Met een temperatuur van 30 graden en bovendien een luchtvochtigheid van 98% (onwaarschijnlijk hoog) is dat een ware traktatie!
Bovendien een heel uitgebreid ontbijt, waarbij ze op verzoek ook Vietnamese gerechten klaar maakten, allemaal service van het hotel.
Op het moment dat ik dit schrijf zitten we te wachten op de nachtbus naar Ninh Binh. Terwijl ik aan het schijven ben, worden we uitgenodigd voor een lunch, gezamenlijk met de hele familie. Ze nodigen altijd alle gasten uit die rond lunchtijd in het hotel zijn. Toch wel enigszins bijzonder om zo met de hele club aan tafel te zitten.

In Hue hebben we dagen dagen gezeten. Hui was in de 18e eeuw de keizerlijke hoofdstad van Vietnam. Hue bevond zich tijdens de Vietnamoorlog op de grens van Noord en Zuid Vietnam.
Tijdens de Vietnamoorlog (ze spreken hier nog steeds van de Amerikaanse oorlog!) raakte Hue zwaar beschadigd. Met steun van Unesco is het keizerlijk paleis, de Citadel met de verboden stad gerenoveerd. Nog steeds vinden er grootschalig renovaties plaats.
Behalve de Citadel een een aantal oude keizerlijke graftombes is er niet zoveel te beleven. Vandaar dat we hebben besloten om door te reizen naar Ninh Binh. Ditmaal met de nachtbus!
Wij hadden een voorkeur om met de dag- of nachttrein naar Ninh Binh te reizen, maar helaas waren alle plaatsen volgeboekt. Niet echt alles was volgeboekt, er waren nog wel wat ‘hardseats’ beschikbaar. Dat zijn gewoon houten banken en als je bedenkt dat de treinreis 11 uur duurt, is dat geen prettig vooruitzicht. Dus dan maar de bus en op advies van het hotel de nachtbus.

Ik laat nog wel weten hoe dat bevallen is…