Van Phnom Penh naar Siem Reap en Battambang
Door: Sitze
Blijf op de hoogte en volg Sonja en Sitze
17 Maart 2016 | Cambodja, Khett Siem Reab
De stad Siem Reap zelf was echt heel gezellig. Heel veel toeristen, maar even zo veel bars en restaurants. Er is zelfs een heuse Pubstreet. Maar het was er wel bloedheet. Rond de 40 graden en een hoge vochtigheid. Een beetje gekkenwerk met deze temperatuur, maar toch besluiten wij om voor de komende dagen fietsen te huren.
Toeristen komen in de eerste plaats naar Siem Reap voor de bekende tempels van Angkor, een gigantisch tempelcomplex uit de 13e eeuw. Het tempelterrein is zo’n 400 km2 groot en het terrein is bezaaid met tempels. Zelfs als je er een week voor uit zou trekken, zou het nog ondoenlijk zijn om alle tempels te bezoeken. Rustig fietsend is het een half uurtje vanaf het hotel naar de Angkor Wat. De Angkor Wat is de hoofdtempel en het is tevens het grootste religieuze gebouw ter wereld, bijna 130 hectare groot. Als je aan komt rijden is het werkelijk een imposant gebouw. Een wandeling door de tempel is echt de moeite waard, niet alleen door de grootte, maar zeker ook vanwege het fraaie beeldhouwwerk. Je loopt door eindeloos lange gangen, over ontelbare trappen en trappetjes om het gebouw te verkennen. Indrukwekkend.
Iets meer dan 20 km buiten Siem Reap in de buurt van de tempels ligt het Tonle Sap meer. In het regenseizoen is het meer ruim 25.000 km2 groot, het grootste zoetwatermeer van Azie. Men vermoedt dat de nabijheid van het meer de reden was om de tempels van Angkor op die plek te bouwen. Het meer wordt vooral bezocht vanwege de drijvende vissersdorpen (Floating Villages).
Vooraf leek het een goed idee om naar het meer te fietsen. Maar voor mijn gevoel was het die dag de warmste dag van de week. Het was zweten, zweten en nog eens zweten. Achteraf was het waarschijnlijk slimmer geweest om een tuktuk te nemen.
Op weg naar het meer hebben we kennis gemaakt met een jong Argentijns stel, eveneens op de fiets. Omdat ook zij op de fiets naar het meer gingen, besloten we om samen op te fietsen. Zo’n 10 km voor het meer hield de weg plotseling op. In een klein modderig haventje lagen tientallen bootjes klaar voor een ‘rondje meer’. Er kwam iemand op ons af om te zeggen dat we absoluut niet verder konden fietsen. De weg was afgesloten. Als we naar het meer wilden, dan moesten we een boot toer boeken. Super commercieel!
Eigenwijs als wij zijn, besloten we samen met de Argentijnen, om door te fietsen. De weg hield inderdaad op en ging over in een zandpad. Het pad werd allengs slechter en smaller. Uiteindelijk hebben we zo’n 2 km voor het meer de strijd moeten staken. De Floating Villages hebben we niet gezien, maar daar is nog volop gelegenheid voor als we naar de Mekong delta gaan.
Wat ik zeker wil noemen is een spel dat we op veel pleinen in Laos en Cambodja hadden gezien. Het lijkt het meest op voetvolley, maar dan met een grote shuttle. In Siem Reap maakten ze er bijna een balletvoorstelling van. Ongelooflijk knap en elegant was de manier waarop ze de shuttle naar elkaar overspeelden. Ik heb een kort filmpje gemaakt, waarin je dit goed kunt zien. Dat moet je echt even bekijken! Wij hebben direct een paar van die shuttles gekocht om dit thuis te kunnen nadoen. Jullie zijn van harte uitgenodigd om mee te spelen… :-)
Van Siem Reap met de bus naar Battambang. Meestal liggen de busterminals buiten het centrum. Busondernemingen zetten shuttlebusjes in om mensen in hun hotel op te pikken. Wij werden bijzet hotel opgepikt door een busje met nog precies 2 vrije plaatsen. “busje vol” denk je dan, maar niets is minder waar. Er moesten nog meer mensen opgepikt worden.
In ons geval een 9-persoons bus, waar we met 12 man in moesten. En uiteraard ook nog alle rugtassen. Met veel proppen lukte het uiteindelijk wel. Een lotgenote vertelde dat het nog gekker kan. Zij had meegemaakt dat er 15 mensen in zo’n zelfde busje mee moesten, waarvan 3 buiten op de treeplank van het busje, hangend aan de dakrail. Je hebt altijd baas boven baas…!
Battambang is de tweede grote stad in Cambodja. Minder gezellig dan de andere steden en er is in verhouding ook weinig te doen. Met een ritje met de Bamboetrein of naar Phare Ponleu Selpak, beter bekend als de Circusschool, heb je het qua bijzonderheden wel gehad. Via het hotel hadden we een ‘eigen’ tuktuk driver, die uiteraard ook beide attracties in zijn pakket had.
De bamboetrein rijdt over een (kort) restant van de vroegere spoorlijn. Het is ook eigenlijk geen trein, maar een stel wielen, waar een bamboeframe op is gezet. Dat alles wordt aangedreven door een maaimachine motor. Het traject is enkel spoor. De grote attractie is dan ook dat bij een tegenligger, een van de treinstellen uit elkaar gehaald en naast de baan gezet wordt. Na ‘passeren’ wordt die trein weer in elkaar gezet en 10 minuten later ben je weer op weg.
De circusschool ligt 8 km uit het centrum, dus op pad met onze vaste tuktuk driver. De school is opgezet om kansarme kinderen (en dat zijn er heel wat, hier in Cambodja) op een creatieve manier te laten leren. Nu heeft de school ruim 1000 leerlingen. Creatieve vakken, zoals grafisch ontwerpen, muziek en uiteraard circus, worden gebruikt om kinderen zichzelf te laten ontwikkelen.
Voor een paar dollar zouden we een ochtend onder leiding van een gids een toer over het terrein maken. Op het moment dat we de gids wilden betalen, PANIEK! Portemonnee weg! Mogelijk onderweg verloren of in de tuktuk laten vallen. Balen en nog eens balen. We zagen het hele gedoe van bankpassen blokkeren, rijbewijs opnieuw aanvragen etc al opdoemen, toen de tuktuk driver terug kwam rijden. “Sonja!” roepend en van veraf zwaaiend met een portemonnee. Glunderend zei hij dat hij de portemonnee op nog tijd had gevonden. En wij,…. super blij!
Met wat vertraging hebben we de rondleiding met de gids kunnen doen. ’s Avonds opnieuw naar het circus voor een voorstelling in de Big Top (circustent). Leuk om te zien hoe een kleine groep mensen (6 artiesten en 3 orkest) een hele avondvoorstelling kunnen verzorgen. Super leuk!
Het hotel in Battambang lag naast een school. Niets bijzonders, behalve dat elke ochtend om 7 uur het Cambodjaanse volkslied over het plein schalde. Alle kinderen, van klein tot groot, in keurige rijen op het moment dat tijdens het volkslied de vlag werd gelezen. En keurig in gelid allemaal op armlengte afstand. Daar moesten ook de kleinsten aan geloven. Ons balkon keek uit op het schoolplein, wij hebben de eerste ochtend onze ogen wel even uitgekeken (en foto’s gemaakt!)
Het liefst waren vanuit Battambang rechtstreeks doorgereden naar Ho Chi Minh City in Vietnam. Omdat er vanuit Battambang geen bussen naar Vietnam reden moesten we weer terug naar Phnom Penh voordat we verder konden reizen.
Ik heb al eerder verteld dat het reizen per bus hier bijzonder verrassend kan zijn. De vertrektijd (plus een half uur) wordt meestal wel aangehouden en bij de aankomsttijd moet je een marge van 1,5 uur aanhouden. Dat de bus onderweg stopt omdat de chauffeur gaat eten, dat zijn we inmiddels wel gewend. Of dat er spullen of mensen (ook al zijn alle plaatsen bezet) opgehaald of afgeleverd moeten worden, is ook heel normaal. Maar op weg terug naar Phnom Penh werden we toch weer verrast. Vlak voor Phnom Penh reed de bus een groot plein op, waar heel veel mannen met lange tuinslangen klaar stonden. Een soort bus-wasstraat. Iedereen eruit, bus werd gesopt en gewassen en na een 20 minuten ging de reis weer verder. Heel apart.
Het was leuk om weer even terug te zijn in Phnom Penh, we kenden de weg en dat voelde toch een beetje vertrouwd. Bovendien was het hotel (The Blue Corner, aanrader!) een van de beste hotels in onze Azie reis tot nog toe.
Vanuit Phnom Penh wilden wij de grens over naar Vietnam. Dat kan via … of rechtstreeks naar Ho Chi Minh City (voormalig Saigon). Omdat het een lange busreis is naar Ho Chi Minh, hebben we gezocht naar (betaalbare) vliegtickets. Op wat businessclass tickets na, was alles voor die week helaas volgeboekt. Voortaan toch maar proberen om iets tijdiger naar tickets te zoeken :-)
Hoe leuk Phnom Penh ook is, nog een week blijven was veel te veel van het goede. Dus bleef de bus naar Vietnam over. Visa voor Vietnam hadden we al via ons hotel geregeld. Heel benieuwd hoe Vietnam bevalt…
-
17 Maart 2016 - 16:58
Tony Kroon:
Hallo Sitze en Sonja,
Mooi verslag foto's van het tempel gebied zagen er goed uit. Jammer er dat er geen foto's bij waren van jullie fietstocht naar het meer. De video kon ik niet openen. Zal ik later nog eens met andere browsers proberen.
Groetjes,
Tony -
17 Maart 2016 - 22:40
Ingrid Jonkhart:
geweldig verslag geniet helemaal mee zo, net de busreis besteld voor zaterdag van Alicante naar Albir, denk niet dat we iets bijzonders gaan mee maken, ha,ha. Wat een gigantische tempel, denk dat jullie op zijn tijd jullie hoofd leeg moeten maken van alle indrukken.
geniet lekker,
groetjes, Ingrid xx -
18 Maart 2016 - 09:11
Andre:
Hoi Sitze en Sonja,
vanmorgen is het voor het eerst gelukt de berichten te openen. Op mijn laptop gaf die steeds aan "storing "nu is alles weer oproepbaar. Prachtige verhalen (kun je altijd nog doen Sitze?)
Het vergaat jullie goed als ik zo allemaal lees. Beetje jaloers ben ik wel. Met de kids gaat het goed, Jiri nu in Oostenrijk en Bente is met de vrienden vanmorgen vroeg vertrokken naar Frankrijk. Gisteren kwam ze nog ff gedag zeggen. Jullie weten dat ze nu echt zelfstandig is. De eerste facturen zijn de deur al uit. Ik vind het super cool.
Ga volgende week een weekje naar Senegal. Kan ivm de sollicitatieplicht niet langer weg. Temperatuur gaat de goede kant op en dat biedt perspectief.
Blijf jullie volgen
Geniet er van, groetjes
Andre
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley